Théâtre 140, Plaskylaan 140, 1040 Brussel. (1963– nu)
Op nummer 140 van de Elsensesteenweg, helemaal achterin een frietkot die l’Auberge du Cheval Blanc heette, bevond zich een balzaal waar Jo Dekmine – die de plaats « La Poubelle » noemde – komieken en muzikanten programmeerde, op de manier van een rondreizend cabaret. Barbara voelde zich daar alsof ze thuis was (zo getuigde ze in Il était un piano noir : Mémoires), Jacques Brel vond de plek te marginaal maar voor Dekmine was het het begin van een roeping. Hij zal zijn talenten als culturele tussenpersoon blijven uitoefenen tijdens zijn legerdienst in Duitsland en vervolgens in 1955 in la Tour de Babel, op n° 7 van de Grote Markt waar zangers, chansonniers en dichters (waaronder Robert Desnos en Henri Michaux) optraden. In 1960 opent L’Os à Moelle, een cabaret dicht bij het Meiserplein, waar chanson en jazz elkaar afwisselen. Daar zullen, naast een paar vrienden die hem trouw zijn gebleven sinds zijn vorige avonturen, ook Dexter Gordon, Bobby Jaspar, Nicole Louvier en Ricet Barrier spelen. Jazz en chanson, met de wens tot openheid dus.
1962 of volop in het groot avontuur wordt Dekmine benoemd aan het stuurwiel van een mooi schip – dat de directeur zelf zijn « feestkraam » noemde – van 600 plaatsen, op een steenworp afstand van zijn cabaret. Maar hij wist bij de programmatie van zijn eerste seizoen in 1963 niet dat hij pas in 2015 (en dan nog !) gedag zal zeggen, door zijn vroegere assistente Astrid Van Impe de fakkel te laten overnemen.
Wat zal overblijven van zijn vurige aanwezigheid in de 140 kan in één woord worden samengevat : lef! Durf vol fantasie en zonder begrenzing, zo omschrijft Piero Kenroll hem in het tweede hoofdstuk van zijn boek Gravé dans le rock : « De banaliteit van de benaming, door zijn ligging op het nummer 140 van de Plaskylaan in Schaarbeek, onthult niets van zijn vaak zeer gedurfd programma. Naast avant-garde , one-man-shows die overlopen van humor en diverse culturele evenementen, verheugend en verrassend, is Dekmine de eerste die popmuziek naar zijn lokalen brengt. » .
De redacteur heeft hem ook zien binnenvallen bij Télémoustique om een idee voor te stellen waarvan enkel hij het geheim kent, het eerste van een lange reeks : het Pop-Event van Deurne. In België, is een eerste grootschalige inval in het exclusief veld van pop niet iets vanzelfsprekend : al te vaak worden genres gemixt, om het enthousiasme van de jonge luisteraar uit te dunnen. De pers is niet eensgezind met de gedurfde keuzes van Jo en is terughoudend en zelfs minachtend zoals in dit uittreksel van een verslag gepubliceerd in La Dernière Heure op 7 mei 1968, een paar dagen na de eerste prestaties van Pink Floyd in de 140 : « Bovendien vormen lichtprojecties een achtergrond waarvan de motieven verondersteld zijn de emotie die door het geluid van de show van Pink Floyd wordt gewekt aan te vullen. Wat de muziek betreft – uiterst lawaaierig – valt het onder de categorie « pop », populair bij zéér jonge mensen. ».
De popsterren met niet altijd gemakkelijke ritmes en verlangens en de soms moeilijke reacties van de verbaasde journalisten hebben Jo Dekmine niet tegengehouden in zijn wens om rekening te houden met de smaak van dit nieuw De popsterren met niet altijd gemakkelijke ritmes en verlangens en de soms moeilijke reacties van de verbaasde journalisten hebben Jo Dekmine niet tegengehouden
en jong publiek, op zoek naar vernieuwende, confronterende en moderne voorstellingen.
Na deze eerste positieve ervaring in Deurne, een climax waar je moeilijk naast kan kijken natuurlijk, op het festival Actuel, en het programma, een mix van jazz (cool, free) en het beste van de pop van toen. Deze symbolische en politieke stap wordt verteld door Jean-Noël Coghe (één van de pioniers van de Franse kritiek, toen jonge journalist) in Autant en emporte le rock en is overgenomen op de zeer complete website Mémoire rock 60 / 70 van Jean Jième.
Buiten zijn jaarlijkse programmatie in de 140 waar hij een mengelmoes van creativiteit, innovatie en provocatie blijft voorstellen, zal Jo Dekmine andere globalere pogingen tot openheid wagen, om iets anders te bieden en het feestgevoel terug te vinden. Slechte underground zaadjes zaaien tussen de te saaie stenen.
Het was namelijk het geval tijdens Schaerbeek libre au théâtre et dans la rue van april tot juni 1971 (in samenwerking met de groep Algol) waarbij de wens van de directeur was om « bij de vertrouwde wandelaar van het park [nvdr : het Josaphatpark], de uitzonderlijke toerist of bij een meer bepaald Schaarbeekse groep mensen, een kritische en passionele houding te wekken tegenover het sociaal-esthetisch-cultureel systeem dat wordt voorgesteld door de surrogaathandelaars en door een zekere scholing zonder werkelijke communicatie ». Van Higelin tot Gong gratis in concert voor 6000 personen, van de misleidingen van Ridiculous uit New York die voorbijgangers aanhielden tot de visuele impact van Tokyo Kid Brothers (Japans muziektheatergezelschap) leek er in de 140 niets té zot om de uitdaging om een hele gemeente wakker te schudden aan te gaan.
Data (niet-uitputtende lijst)
22-25 januari 1963 : Léo Ferré
20 februari 1964 : Mouloudji
12 tot 16 februari 1964 : Serge Gainsbourg (met Alain Ricar en Romain Bouteille)
van 14 tot 23 oktober en 5 november 1965 : JAZZ FESTIVAL
Jazz jamsessies en ballet onder leiding van Benoit Quersin (met Jacques Thollet, Lubin, Jacques Pelzer, Michel Roques en de « Jerome Andrews Dance Modern Company » ) + een Amerikaanse jazzster elke avond waaronder Walter Dickerson. Op 17 /10 drie bluessessies met Memphis Slim en The Dixieland Stars. Op 5/11 : The Gerry Mulligan Quartett, met de trompettist Roy Eldridge.
7 februari 1967 : « Maman j’ai peur », musical met Brigitte Fontaine, Jacques Higelin, Rufus.
15-19 november 1967 : Maurice Vender en zijn Sextet + Normando (bossa) + Nicole Croisille + Pierre Barouh + Claude Nougaro
4 en 5 mei 1968 : Pink Floyd « de eerste Londense psychedelische lichtshow » + Roland and his Blues workshop + Dragon Fly. Annulering van het concert op zaterdag.
19 en 20 oktober 1968 : Pink Floyd
16 oktober 1969 : Georgie Fame
21 juni 1969 : programmatie van het POP EVENT in Deurne : Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich – Fleetwood Mac – Chicken Shack (vervangen door Colosseum) – The Nice – Procol Harum (afwezig) – Freedom – Yes – Pebbles – Wallace Collection – Davy Junior and The Guess Who – Roland and the Blues Work Shop – J.J. Band – Tomahawk Blues Band
26-27-28 september 1969 : Pink Floyd.
van 24 oktober tot 28 oktober 1969 : programmatie van het FESTIVAL “ACTUEL” in Amougies
24/10/69
POP : Ten Years After – Colosseum –Aynslee Dunbar – Alan Jack
JAZZ : Art Ensemble of Chicago – Sunny Murray – Burton Greene
25/10/69
POP : Pink Floyd – Freedom – Keith Relf (Renaissance) – Alexis Korner
JAZZ : Grachan Moncur III –Arthur Jones – Joachim Kuhn – Don Cherry
26/10/69
POP : Nice – Caravan – Blossom Toes et groupes français
JAZZ : Archie Shepp – Kenneth Terroade – Anthony Braxton
27/10/69
POP : Yes – Pretty Things – Chicken Shack – Sam Apple Pie
JAZZ : Dave Burrell – John Surman – Clifford Thornton
28/10/69
POP : East of Eden – Fat Mattress – Captain Beefheart – Soft Machine
JAZZ : Alan Silva – Robin Kenyatta
3 oktober 1970 : Black Sabbath (opname TV Popshow).
17 januari 1971: Soft Machine
22 april 1971 : Free Show in de Tir à l’Arc van het Josaphatpark : May Blitz – Burning Plague –Arkham – Kleptomania
13 mei 1971 : Emerson, Lake and Palmer
18 september 1971 : Parc Fou festiviteiten in het Josaphatpark – 2de editie van de Free Show : Gong – Tribu – Jellyfish – Daily Life.
12 oktober 1971 : The Velvet Underground (versie met Maureen Tucker) – Jellyfish
12 november 1971: Magma (live opgenomen)
14 november 1971 : Redbone
1 januari 1972 : Gong – Nico
2 januari 1972 : Kevin Ayers – Gong – Nico
25-26 februari 1972 : Matching Mole
14 april 1972 : Flash, John Martyn
2 oktober 1972 : Pretty Things
11 december 1973 : New York Dolls
1 oktober 1974 : Electric Light Orchestra
10 -11 december 1974 : Queen
Van 5 tot 13 oktober 1976 : Na ‘Sacco’ van Ricardo Caporossi (Club Teatro van Rome), een eclectisch muziekprogramma afhankelijk van de dag :
05/10 et 06/10 + 11-12 /10 : Jacques Doll (ontspannen chanson)
07/10 : Kleptomania & Friends (pop)
08/10 : Abraxis (new jazz)
09/10 + 13/10 : Dany en Wim (contemporary folk)
10/10 : Tucker Zimmerman
18 december 1978 : The World Saxophone Quartet : Hamlet Bluiett, Julius Hemphill, Oliver Lake en David Murray (jazz)
20 december 1978 : Public Image Limited (eerste concert van de groep)
3 december 1982 : Bashung interpreteert Gainsbourg